zondag 25 februari 2007

ziek in het Bangkok Nursing Home

Ester schrijft over de keren dat Aad en de kinderen in het Bangkok Nursing Home moesten worden opgenomen: "Aad bracht drie keer een tijdje in de Nursing Home door. De eerste keer door een val van z’n paard, dat in een volgelopen gat stapte. Aad zijn sleutelbeen was ontzet en werd weer vast gezet met een pees uit zijn been. De operatie aan zijn been was erger dan die van het sleutelbeen. De tweede keer lag Aad er voor het weghalen van zijn keelamandelen, daar hij geregeld angina had. De derde keer was Aad er een paar dagen voor het elimineren van een lintworm.

Ik kwam er nog een keer terecht, maar niet voor mezelf. Annja en Joep hadden een of ander virus opgelopen en bleven maar overgeven terwijl wat je ze te drinken gaf er met zelfde vaart weer uitkwam. De hele nacht zat ik tussen twee bedden in ieder een theelepeltje vocht toe te dienen. Maar het hielp niet. Weer de dokter gebeld, die zei: ze drogen uit; ze moeten naar de Nursing Home komen. Dus ik heb een paar dagen samen met ze in de Nursing Home gebivakkeerd. Ik sliep bij hen op de kamer. Zij werden meteen plat gespoten en aan het infuus gelegd.. Toen was het leed snel geleden.

Elsbeth heeft er ook nog eens gelegen in de Paasvakantie. Ze klaagde van tijd tot tijd over buikpijn tot op de eerste dag van de Paasvakantie zij buikpijn kreeg, die niet meer wegging. Na vele uren hebben we de dokter gebeld. Mw. Ettinger was er bijna zeker van dat ze blinde darm ontsteking had en zei: kom naar de praktijk dan kan ik haar onderzoeken. Wij woonden drie kwartier rijden van de stad, zoals gezegd. Dus dat was niet naast de deur. Eenmaal daar aangekomen bleek inderdaad, dat Elsbeth blinde darm ontsteking had. Onmiddellijk naar de Nursing Home, en mw Ettinger belde een chirurg Wij hadden dat niet verwacht en stonden verbluft te kijken. Ik met Elsbeth naar de Nursing Home en Aad terug naar huis om kleding en toiletartikelen te halen. De Siamese chirurg kwam bij Elsbeth kijken en vroeg haar het een en ander. Elsbeth kon vlot in het siamees antwoorden. En na een injectie werd zij van de kamer afgereden naar de operatiekamer, mij totaal verbijsterd achterlatend. Ik zei, maar mijn man is er nog niet. Daar wachtten ze niet op. Het was dus echt spoed geblazen. Later zei dokter Ettinger dat het nog maar net op tijd was geweest."

Geen opmerkingen: